Το Λακωνίζειν Εστί Φιλοσοφείν...

Κάποια στιγμή την ώρα που έλιωνα στο Dreamweaver μετά από αϋπνία και πολλή κούραση, χωρίς κανέναν απολύτως λόγο μου ήρθε στο μυαλό η φράση "Το Λακωνίζειν Εστί Φιλοσοφείν".
Ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι όχι μόνο είχα πολύ καιρό να ακούσω τη φράση αυτή, αλλά το σημαντικότερο, είχα πολύ περισσότερο καιρό να δω τη φράση να γίνεται πράξη!


Χωρίς να θέλω να εξαιρέσω τον εαυτό μου (στο ίδιο καζάνι βράζουμε όλοι, άλλωστε) όλοι, και όταν λέω "όλοι" εννοώ ΌΛΟΙ έχουμε την τάση και τη συνήθεια να το... ξεφτιλίζουμε τελείως...


Λάθος πρώτο: Λέμε πέντε (ή παραπάνω) φορές το ίδιο πράγμα με διαφορετικά λόγια.


Λάθος δεύτερο: Κάνουμε μια τεράαααστια και ανούσια εισαγωγή πριν περάσουμε στο κυρίως θέμα (που αποτελείται απο δύο προτάσεις συνήθως, το πολύ).


Λάθος τρίτο: Γεμίζουμε το λόγο μας με δικαιολογίες ("Μα, ήταν μια στιγμή αδυναμίας", "Μα, δεν το εννοούσα", "Μα, κυρία, ο Αζόρ μου έφαγε την εργασία, δεν είναι ότι δεν την έκανα..", "Δεν είναι αυτό που νομίζεις" κλπ). Αυτές οι δικαιολογίες είναι περιττές, γιατί ούτως ή άλλως δεν τις πιστεύει κανείς.


Λάθος τέταρτο: Μιλάμε για μεγάααα..............άαααααα.............άααααλο χρονικό διάστημα χωρίς να εχουμε κάτι ουσιαστικό να πούμε.


Λάθος πέμπτο: Αποφεύγουμε συγκεκριμένα θέματα προσπαθώντας να γυρίσουμε τη συζήτηση αλλού, και πάνω στην (υπερβολική) προσπάθεια να τα προσπεράσουμε φλυαρούμε ασυνάρτητα.


Λάθος έκτο: Γκρινιάζουμε. Πολύ. Ας πούμε τα παράπονα μας μια-δυο φορές να τα βγάλουμε από μέσα μας, αλλά δεν είναι ανάγκη να πρήζουμε τους πάντες λέγοντας δυσάρεστα πράγματα που στο κάτω κάτω δεν θέλουν να ακούσουν.


Λάθος έβδομο: Μιλάμε βαρετά. Η ομιλία από μόνη της δεν μπορεί να σταθεί. Χρειάζεται την έκφραση! Όταν κάποιος έχει την ίδια έφραση και τον ίδιο τόνο φωνής όταν λέει "Ναι!" και όταν λέει "Όχι..." αισθάνεται ασυνείδητα πως κάτι λείπει και ως συνέπεια αντί να προσθέσει αυτό που λείπει, βάζει παραπάνω από αυτό που είναι περιττό (λόγιααα). Ας χρησιμοποιήσουμε όλοι τα μάτια μας, το πρόσωπό μας και ό,τι άλλο έχουμε και ας μην επιβαρύνουμε άλλο τη λεκτική διατύπωση!


Λάθος όγδοο: Χρησιμοποιούμε λέξεις υπερβολικές, που αντικατοπτρίζουν μια κατάσταση παραφουσκωμένη (για να μην πω έξω από τα όρια) και όχι ως έχει. Αργότερα, όταν ζήσουμε την υπερβολική κατάσταση δεν έχουμε λόγια να την περιγράψουμε και λέμε ασυναρτησίες, γιατί οι λέξεις πλέον έχουν χάσει τη σημασία τους. Παράδειγμα: Είμαστε χαρούμενοι, αλλά δηλώνουμε ευτυχισμένοι. Όταν ξαφνικά είμαστε ευτυχισμένοι πώς θα το χαρακτηρίσουμε χωρίς να ακουστεί σαν το προηγούμενο; Είσαι στεναχωρημένος και δηλώνεις "σε κατάθλιψη". Αν πέσεις όντως σε κατάθλιψη και οι άλλοι με το "κατάθλιψη" καταλαβαίνουν "στεναχωρημένος", πώς θα τους δώσεις να καταλάβουν την ακριβή φάση στην οποία βρίσκεσαι; Η Ελληνική γλώσσα είναι πλούσια σε λέξεις και διαβαθμίσεις. Για αλλαγή πιστεύω ακράδαντα πως πρέπει να μετριάσουμε την αλόγιστη και ανώριμη χρήση της γλώσσας (και αυτή τη στιγμή αναφέρομαι σε οποιαδήποτε γλώσσα, όχι μόνο την Εληνική).


Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, όταν κάποιος στριμώχνεται ή ξεμένει από δικαιολογίες, ξαφνικά του φεύγει εντελώς η όρεξη να μιλήσει! Πόσο ανούσιο και "παρτακίστικο" είδος είμαστε εμείς οι άνθρωποι...


Ας βρούμε κάτι πιο σοβαρό και δημιουργικό να ασχοληθούμε παρά να ξοδεύουμε την ενέργειά μας φλυαρώντας. Ας Λακωνίσουμε.

Ο Άξονας του Blog Ενδοφλέβια

Αυτό το blog είναι για μένα! :)
Γράφω ό,τι μου αρέσει και ό,τι βρίσκω εγώ ενδιαφέρον!
Μπορεί τη μία να γράψω για το σεξ και την επόμενη για την πρέζα, τη μεθεπόμενη για τα high-end στερεοφωνικά και την επόμενη εβδομάδα για το στερεότυπο των μαύρων που κάνουν αέρα, και αυτό, γιατί είμαι η κυρία του παρόντος blog! :Ρ


Όχι, δεν τα έχω πάρει με κανέναν, απλά μου άρεσε πολύ η παρακάτω εικόνα και είπα να την ανεβάσω!!! :) :) :)

Τσιγαράκι;;;

Ααχ, τσιγάρο...


Μια από τις τελευταίες απολαύσεις που μας έχουν μείνει...

Ως άτομο που καπνίζει από τα 14 και που λατρεύει το κάπνισμα, θεώρησα ότι επιβάλλεται να γράψω για το τσιγάρο κάτι πριν πεθάνω από καρκίνο του πνεύμονα...
Θα ξεκινήσω με πράγματα που μου αρέσουν ή βρίσκω πρακτικά:

1. Μου αρέσει το τσιγάρο! Ναι, κυρίες και κύριοι, δεν το κάνω ούτε από κόμπλεξ, ούτε για να αισθανθώ μέρος μιας ομάδας, ούτε για να το παίξω αντικομφορμίστρια. Απλώς γουστάρω τη γεύση του! Όπως εσένα σου αρέσει το γιουβέτσι και σένα η μπύρα, εμένα μου αρέσει η γεύση του τσιγάρου!

2. Είναι ο σπουδαιότερος τρόπος να απασχολείς τα χέρια σου. Πάντα είχα τη μανία και την ανάγκη να κάνω κάτι με τα χέρια μου (απλά δε γίνεται να τα αφήσω ακίνητα) και το τσιγάρο με καλύπτει απόλυτα!

3. Μπορεί να χρησιμεύσει ως δικαιολογία. Παράδειγμα: παίζει ένα τραγούδι και μουρμουράω τους στίχους. Ξαφνικά ανακαλύπτω ότι έχω ξεχάσει τι λέει μετά. Βάζω το τσιγάρο στο στόμα και κάνω ότι είχα σκοπό να τραβήξω μια τζούρα και ξαφνικά "α! δεν μπορώ να συνεχίσω... δεν είναι ότι δεν ξέρω τους στίχους, απλά... ξέρεις... μια τζούρα ήθελα", ή τέλος πάντων κάτι τέτοιο προσπαθώ να δείξω! Χεχε!

4. Μπορεί να χρησιμεύσει ως αφορμή. Παράδειγμα: Γυναίκα συναντά όμορφο αγοράκι που καπνίζει και δεν ξέρει πώς να ξεκινήσει συζήτηση. Είναι τόσο απλό! "Μήπως έχεις φωτιά?" και όλα δρομολογούνται!

5. Έχουμε μειώσει τα πάντα λόγω κρίσης. Αντί για κανένα μαγαζί πλέον αράζουμε σε πλατείες, σε παγκάκια, σκαλάκια, οπουδήποτε έξω και free. Αντί για 5 ποτά πίνουμε 1 γιατί οι κλέφτες μαγαζάτορες έχουν ανεβάσει την τιμή 1 δαχτύλου ποσότητας ποτού (το υπόλοιπο είναι παγάκια) μόλις 2 με 3 ευρώ λιγότερο από ολόκληρο το μπουκάλι. Γνωστοί μου έχουν κόψει πια τις βόλτες σε στριπτιζάδικα (και τα συναφή) για οικονομικούς λόγους. Ε, να κόψουμε και το τσιγάρο; Του πούστη!

Δυστυχώς υπάρχουν και κάποια πράγματα που δε μου αρέσουν...


1. Το τσιγάρο είναι ένα τόσο δα πταισματάκι! Άλλοι κλέβουν, δολοφονούν, βιάζουν, διακινούν πρέζα και τα ρέστα και ξαφνικά το τσιγάρο είναι αυτό που πείραξε την κυβέρνηση και πλάκωσε στα πρόστιμα! Μπορεί να είσαι ενάρετος σε όλα τα άλλα στοιχεία της ζωής σου (δε μιλάω για μένα, ε!) και κατά τα άλλα αν καπνίζεις χέστηκε η φοράδα στ'αλώνι!

2. Δε μου αρέσουν οι τιμές στις οποίες έχουν φτάσει τα τσιγάρα. Χαίρομαι που τα 25άρια Pall Mall κάνουν 3.20, σε σχέση με άλλες μάρκες που τα 20άρια τους κοστίζουν κατά μέσο όρο 3.80. Το πρόβλημα είναι ότι και πάλι, είναι πανάκριβα, για να μη θυμάμαι καν ότι θα ανέβουν κι άλλο οι τιμές! Είναι εξωφρενικό!

3. Απεχθάνομαι τους τραγικούς τρακαδόρους. Οκ, μπορώ να σου δώσω ένα επειδή ξέμεινες, ή βαριέσαι να στρίψεις ή βαριέσαι να σηκώσεις τον κώλο σου και να πας στο περίπτερο (που είναι 15 μέτρα μακριά). Αλλά θα μου σπάσεις να νεύρα αν μου φας μισό πακέτο, παλιοζήτουλα! Α, μην ξεχάσω και μια περίπτωση που με είχε βρει ένας και μου ζητούσε συνέχεια τσιγάρα (για εβδομάδες, μήνες), και μια φορά που ΔΕΝ του έδωσα στράβωσε κιόλας, και σαν να μην έφτανε αυτό, έβγαλε τα δικά του τσιγάρα (που έκρυβε) και κάπνιζε ο παλιοτσίπης!

4. Σιχαίνομαι τα Marlboro! Δεν ξέρω γιατί τα παίρνουν όλοι, γιατί όλα τα περίπτερα έχουν όλα τα πακέτα τους και μάλιστα σε απόθεμα που δε θα ξεμείνουν ούτε και αν γίνει ο τρίτος παγκόσμιος, γιατί έχουν κάνει όνομα, γιατί έχουν κάνει ντόρο! Σάπια είναι! Ούτε καν οι διαφημίσεις δεν είναι ωραίες πλέον (όχι σαν τις ευφάνταστες διαφημίσεις των Camel)!

Anyway, τόση ώρα κάθομαι και γράφω για το τσιγάρο, ώρα να ανάψω ένα επιτέλους!


Ά! Και για να μην ξεχνιόμαστε...
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΘΗΤΙΚΟΙ ΚΑΠΝΙΣΤΕΣ,
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΟΝΟ ΑΝΤΙΠΑΘΗΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΚΑΠΝΙΣΤΕΣ!

Βεντούζες

Βεντούζες...

Μιλάω για τις βεντούζες στην πλάτη όταν είμαστε κρυωμένοι.

Σκεφτόμουν ότι αυτός που εφηύρε τις Βεντούζες πρέπει να είχε πολύ ελεύθερο χρόνο! Αλλιώς πώς του ήρθε κάποιου να βάλει φωτιά σε ένα δοχειάκι και μετά κατευθείαν στο δέρμα; Και πόσες φορές το έκανε μέχρι να ανακαλύψει τις ευεργετικές τους ιδιότητες;