Αρχικά, πρέπει να δηλώσω ότι είμαι χρήστης του Facebook από το 2009. Καθημερινή. Έχοντας αλλάξει και 2-3 προφίλ (ένα σοβαρό, ένα που μου σβήστηκε και ένα καινούριο που χρησιμοποιοώ περισσότερο), ζήτημα να είναι συνολικά 10 οι μέρες που δεν έχω μπει στο Facebook από το 2009 μέχρι τώρα (2013).
Για διάφορους λόγους, μου τη βάρεσε να σβήσω το προφίλ μου εκεί για μερικές μέρες. Δύσκολα τα πράγματα... Ναι, είμαι λίγο εθισμένη στο Facebook. Όχι, δε χρειαζόταν να το σβήσω για να το καταλάβω αυτό.
Γέμιζε τον χρόνο μου, και τώρα περιπλανιέμαι στο ίντερνετ άσκοπα. Πριν ήμουν ένα βήμα μακριά από το να μιλήσω με κάποιον του οποίου το τηλέφωνο δεν είχα και είχα και τον ρουφιάνο να μου λέει ποιος έχει γενέθλια. Τώρα αισθάνομαι πιο αποκομμένη. Πριν είχα μια καθημερινή τελετουργία παιχνιδιών (για κάθε συνεχόμενη μέρα έπαιρνα και επιπλέον μεγαλύτερο "μπόνους", πράγμα που κάνει πιο εύκολη την καθημερινή χρήση τους), τώρα δεν ξέρω τι να κάνω.
Τα κακά; Όπως είπα, έχω μια δυσκολία στο να γεμίσω τον χρόνο μου και αισθάνομαι πιο αντικοινωνική.
Τα καλά; Ξανάρχισα να διαβάζω*, μελέτησα την ύλη για τις εξετάσεις της πιστοποίησης, πήγα να δω τους παππούδες μου, είδα πόσοι με θυμούνται και χωρίς το Facebook.
Αν θα το ξανάκανα; Ναι. Αλλά για μερικές μέρες μόνο. Δεν ξέρω αν θα το έσβηνα μόνιμα ποτέ.
Προς το παρόν, είμαι περίεργη να δω πότε θα ξαναενεργοποιήσω το προφίλ μου...
*Συγκεκριμένα, αυτό που άρχησα να διαβάζω ήταν η "Εισαγωγή στην Ψυχιατρική" του Χαρτοκόλλη, βιβλίο που ΔΕΝ προτείνω, είναι πολύ παλιό - Σκεφτείτε ότι αναφέρεται στο DSM-III, ενώ τώρα ετοιμάζεται να βγει το DSM-V, και είναι από αυτά τα αρχαία που θεωρούν την ομοφυλοφιλία ψυχοσεξουαλική διαταραχή, για να μην αναφέρω ότι αναλύει πολλές διαταραχές Φροϋδικά, και διαφωνώ καθέτως με τον Φρόυντ, γιατί ήταν απλά ένας κομπλεξικός που έκανε τα κόμπλεξ του θεωρίες!
Για διάφορους λόγους, μου τη βάρεσε να σβήσω το προφίλ μου εκεί για μερικές μέρες. Δύσκολα τα πράγματα... Ναι, είμαι λίγο εθισμένη στο Facebook. Όχι, δε χρειαζόταν να το σβήσω για να το καταλάβω αυτό.
Γέμιζε τον χρόνο μου, και τώρα περιπλανιέμαι στο ίντερνετ άσκοπα. Πριν ήμουν ένα βήμα μακριά από το να μιλήσω με κάποιον του οποίου το τηλέφωνο δεν είχα και είχα και τον ρουφιάνο να μου λέει ποιος έχει γενέθλια. Τώρα αισθάνομαι πιο αποκομμένη. Πριν είχα μια καθημερινή τελετουργία παιχνιδιών (για κάθε συνεχόμενη μέρα έπαιρνα και επιπλέον μεγαλύτερο "μπόνους", πράγμα που κάνει πιο εύκολη την καθημερινή χρήση τους), τώρα δεν ξέρω τι να κάνω.
Τα κακά; Όπως είπα, έχω μια δυσκολία στο να γεμίσω τον χρόνο μου και αισθάνομαι πιο αντικοινωνική.
Τα καλά; Ξανάρχισα να διαβάζω*, μελέτησα την ύλη για τις εξετάσεις της πιστοποίησης, πήγα να δω τους παππούδες μου, είδα πόσοι με θυμούνται και χωρίς το Facebook.
Αν θα το ξανάκανα; Ναι. Αλλά για μερικές μέρες μόνο. Δεν ξέρω αν θα το έσβηνα μόνιμα ποτέ.
Προς το παρόν, είμαι περίεργη να δω πότε θα ξαναενεργοποιήσω το προφίλ μου...
*Συγκεκριμένα, αυτό που άρχησα να διαβάζω ήταν η "Εισαγωγή στην Ψυχιατρική" του Χαρτοκόλλη, βιβλίο που ΔΕΝ προτείνω, είναι πολύ παλιό - Σκεφτείτε ότι αναφέρεται στο DSM-III, ενώ τώρα ετοιμάζεται να βγει το DSM-V, και είναι από αυτά τα αρχαία που θεωρούν την ομοφυλοφιλία ψυχοσεξουαλική διαταραχή, για να μην αναφέρω ότι αναλύει πολλές διαταραχές Φροϋδικά, και διαφωνώ καθέτως με τον Φρόυντ, γιατί ήταν απλά ένας κομπλεξικός που έκανε τα κόμπλεξ του θεωρίες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου