Πέτυχα πολύ προσφάτως ένα ρητό που μου άρεσε πολύ. Έχει να κάνει με τη μετριότητα.
"Η μέλισσα πετάει από το ένα άνθος στο άλλο. Η μύγα κολλάει στην κοπριά."
Δε θέλει σκέψη. Το μυαλό κάνει αυτομάτως τη σύγκριση.
Οι μέλισσες είναι ένα πραγωγικό και ακούραστο είδος. Η μέλισσα παράγει το μέλι, μια τροφή που παρεμπιπτόντως δε χαλάει ποτέ, και χρησιμοποιείται από τους ανθρώπους εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια. Είναι έξυπνο ζώο. Οι μέλισσες έχουν ένα είδος "χορού" ώστε αν μια μέλισσα βρει το κατάλληλο μέρος για να τρυγήσουν το νέκταρ των λουλουδιών, το "χορευτικό" της πέταγμα δίνει στις υπόλοιπες μέλισσες τις ακριβείς συντεταγμένες. Επίσης έχουν ένα απαράβατο ιεραρχικό σύστημα. Έχουν τη Βασίλισσα μέλισσα, τις εργάτριες και τους κηφήνες. Κάθε τάξη αναλαμβάνει τα καθήκοντά της και όλα κυλούν οργανωμένα και αρμονικά. Τέλος, συμβάλλουν στην γονιμοποίηση λουλουδιών και φυτών και συνεπώς στη διαιώνιση μέρους της χλωρίδας.
Οι μύγες, από την άλλη, είναι εντελώς διαφορετικές. Είναι ανόητες, χαοτικές, άχρηστες, αφήνουν τα αυγά τους σε επιφάνειες που βρίσκονται σε αποσύνθεση και ακόμα και όταν τρώνε το κάνουν σε δύο κινήσεις (πρώτα ρίχνουν σίελο στο όποιου είδους φαγητό είναι αυτό που πρόκειται να καταναλώσουν, για να διαβρωθεί και ύστερα το ρουφάνε μέσω της προβοσκίδας τους), ενώ βρίσκονται μονίμως σε μέρη βρωμερά, σάπια και με κόπρανα. Το μόνο που κάνουν με επιτυχία είναι η εξαιρετικά γρήγορη αναπαραγωγή τους. Φαινομενικά, δεν έχουν κάποιον σκοπό ύπαρξης πέρα από το να ενοχλούν.
Οι μύγες είναι η μετριότητα. Η μέλισσα είναι το κάτι παραπάνω.
Οι άνθρωποι, δυστυχώς ή ευτυχώς, έχουν την τάση να θέλουν να ομαδοποιούνται και να αντιγράφουν ο ένας τον άλλον, καταλήγοντας τελικά να μη διαφέρουν πολύ ο ένας από τον άλλο. Οι περισσότεροι δεν έχουν φιλοδοξίες ή τα μέσα για να τις πραγματοποιήσουν και καταλήγουν σε έναν αέναο κύκλο άσκοπης αναζήτησης κοπριάς, αποσύνθεσης, φαγητού, αναπαραγωγής.
Οι μέλισσες από την άλλη, αντιπροσωπεύουν ένα μικρό ποσοστό του ανθρώπινου πληθυσμού. Ένα ποσοστό ανθρώπων που ξέρουν τι θέλουν και βρίσκουν τρόπο να δουλέψουν για αυτό μεθοδικά, με ζήλο και αφοσίωση και κάνοντας ο,τι χρειαστεί για να το πετύχουν και τελικά αφήνουν κάτι πίσω τους ή κάνουν κάτι για το κοινό καλό, ακριβώς όπως οι μέλισσες.
Νομίζω αξίζει να σκεφτούμε γιατί ο κόσμος χωρίζεται σε αυτές τις δύο κατηγορίες. Δυστυχώς δεν μπορώ να δώσω την απάντηση. Πιστεύω, όμως, στην ύπαρξη των δύο Δέλτα. Διάθεση και Δικαιολογίες. Ορισμένοι άνθρωποι έχουν τη Διάθεση να ονειρευτούν και να κυνηγήσουν το όνειρό τους, άλλοι έχουν τη Δικαιολογία έτοιμη για να αποφύγουν οποιαδήποτε ευθύνη ή κούραση. Τα πάντα είναι θέμα προτεραιοτήτων. Ο καθένας αποφασίζει για τον εαυτό του.
ΕΣΥ τί θες να είσαι; Μύγα ή Μέλισσα;
"Η απομίμηση είναι ο φόρος που πληρώνει η μετριότητα στην ιδιοφυΐα" - Ουάιλντ Όσκαρ
"Η μέλισσα πετάει από το ένα άνθος στο άλλο. Η μύγα κολλάει στην κοπριά."
Δε θέλει σκέψη. Το μυαλό κάνει αυτομάτως τη σύγκριση.
Οι μέλισσες είναι ένα πραγωγικό και ακούραστο είδος. Η μέλισσα παράγει το μέλι, μια τροφή που παρεμπιπτόντως δε χαλάει ποτέ, και χρησιμοποιείται από τους ανθρώπους εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια. Είναι έξυπνο ζώο. Οι μέλισσες έχουν ένα είδος "χορού" ώστε αν μια μέλισσα βρει το κατάλληλο μέρος για να τρυγήσουν το νέκταρ των λουλουδιών, το "χορευτικό" της πέταγμα δίνει στις υπόλοιπες μέλισσες τις ακριβείς συντεταγμένες. Επίσης έχουν ένα απαράβατο ιεραρχικό σύστημα. Έχουν τη Βασίλισσα μέλισσα, τις εργάτριες και τους κηφήνες. Κάθε τάξη αναλαμβάνει τα καθήκοντά της και όλα κυλούν οργανωμένα και αρμονικά. Τέλος, συμβάλλουν στην γονιμοποίηση λουλουδιών και φυτών και συνεπώς στη διαιώνιση μέρους της χλωρίδας.
Οι μύγες, από την άλλη, είναι εντελώς διαφορετικές. Είναι ανόητες, χαοτικές, άχρηστες, αφήνουν τα αυγά τους σε επιφάνειες που βρίσκονται σε αποσύνθεση και ακόμα και όταν τρώνε το κάνουν σε δύο κινήσεις (πρώτα ρίχνουν σίελο στο όποιου είδους φαγητό είναι αυτό που πρόκειται να καταναλώσουν, για να διαβρωθεί και ύστερα το ρουφάνε μέσω της προβοσκίδας τους), ενώ βρίσκονται μονίμως σε μέρη βρωμερά, σάπια και με κόπρανα. Το μόνο που κάνουν με επιτυχία είναι η εξαιρετικά γρήγορη αναπαραγωγή τους. Φαινομενικά, δεν έχουν κάποιον σκοπό ύπαρξης πέρα από το να ενοχλούν.
Οι μύγες είναι η μετριότητα. Η μέλισσα είναι το κάτι παραπάνω.
Οι άνθρωποι, δυστυχώς ή ευτυχώς, έχουν την τάση να θέλουν να ομαδοποιούνται και να αντιγράφουν ο ένας τον άλλον, καταλήγοντας τελικά να μη διαφέρουν πολύ ο ένας από τον άλλο. Οι περισσότεροι δεν έχουν φιλοδοξίες ή τα μέσα για να τις πραγματοποιήσουν και καταλήγουν σε έναν αέναο κύκλο άσκοπης αναζήτησης κοπριάς, αποσύνθεσης, φαγητού, αναπαραγωγής.
Οι μέλισσες από την άλλη, αντιπροσωπεύουν ένα μικρό ποσοστό του ανθρώπινου πληθυσμού. Ένα ποσοστό ανθρώπων που ξέρουν τι θέλουν και βρίσκουν τρόπο να δουλέψουν για αυτό μεθοδικά, με ζήλο και αφοσίωση και κάνοντας ο,τι χρειαστεί για να το πετύχουν και τελικά αφήνουν κάτι πίσω τους ή κάνουν κάτι για το κοινό καλό, ακριβώς όπως οι μέλισσες.
Νομίζω αξίζει να σκεφτούμε γιατί ο κόσμος χωρίζεται σε αυτές τις δύο κατηγορίες. Δυστυχώς δεν μπορώ να δώσω την απάντηση. Πιστεύω, όμως, στην ύπαρξη των δύο Δέλτα. Διάθεση και Δικαιολογίες. Ορισμένοι άνθρωποι έχουν τη Διάθεση να ονειρευτούν και να κυνηγήσουν το όνειρό τους, άλλοι έχουν τη Δικαιολογία έτοιμη για να αποφύγουν οποιαδήποτε ευθύνη ή κούραση. Τα πάντα είναι θέμα προτεραιοτήτων. Ο καθένας αποφασίζει για τον εαυτό του.
ΕΣΥ τί θες να είσαι; Μύγα ή Μέλισσα;
"Η απομίμηση είναι ο φόρος που πληρώνει η μετριότητα στην ιδιοφυΐα" - Ουάιλντ Όσκαρ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου