Ένα Δέντρο Χωρίς Δάσος

Αισθάνομαι ακόμα τα φαντάσματα των δακρύων στις θλιμμένες άκρες των ματιών μου...
Με δροσίζουν πικραμένα.
Κοιτάζω ή βλέπω;
Χάνω το δέντρο ή το δάσος;
Ομίχλη μες στο δάσος τα δάκρυά μου, και πάχνη στοργική.
Οι βλεφαρίδες, άγρια κλαδιά, κολλημένα μεταξύ τους απ'το κλάμα.
Τα φύλλα έχουν πέσει, έχουν χαθεί.
Κι οι ελπίδες μου το ίδιο...
Τί να κάνει μόνο του ένα δέντρο χωρίς δάσος...
Χωρίς το δάσος του...